گفت چون در ان لحظه خونسردیمان را از دست میدهیم استاد گفت این درست است

اما چرا با وجودی که طرف مقابل کنارمان است داد میزنیم بعد از بحث های فراوان سرانجام

استاد چنین توضیح داد هنگامی که دو نفر از یکدیگر عصبانی هستند قلبهایشان از یکدیگر 

فاصله میگیرد و برای جبران این فاصله مجبورند داد بزنند هر چه عصبانیت بیشتر فاصله بیشتر

است و انها صدایشان را بلندتر میکنند سپس استاد پرسید هنگامی که دو نفر عاشق هم باشند

چه اتفاقی می افتد انها به ارامی با هم صحبت می کنند چرا؟

چون قلبهایشان خیلی به هم نزدیک است و هنگامی که عشقشان به هم بیشتر شد حتی حرف

معمولی هم با هم نمیزنند و فقط در گوش هم نجوا میکنند و عشقشان همچنان بیشتر میشود

و سرانجام حتی نجوا هم نمیکنند و فقط یکدیگر را نگاه میکنند 

این همان عشق خدا به انسان و انسان به خداست که خدا حرف نمیزند اما همیشه صدایش را در همه

وجودت حس میکنی اینجاست که بین انسان و خدا هیچ فاصله ای نیست و میتوانی در اوج همه شلوغی ها

بدون اینکه لب به سخن باز کنی با او حرف بزنی خدایی باشید و عاشق باشید