سلام بر صدف زندگیم خوش آمدی امیدوارم به تو خوش بگذره خوشحالم که حداقل

آمدی وعطرت نفسهایت در هوای شهر جاری شده است ومن می توانم نفس بکشم

ولی چه میشود که هوای قلبم طوفانیست خیلی برایم دردناک است که هر سال تو

می آیی و میروی ومن نمی توانم ببینمت روز تولد امام رضا (ع) دیدم نیومدی رفتم

به نیتت برایت نماز و زیارت نامه خواندم میدونی همه این حرفها برایت تکراری و خنده دار

است ولی برای من دنیایی از عشق است و هر روز رنگ این عشق برایم تازگی دارد و

خستگی ناپذیر میشود امید وارم وقتی میروی حرم پیش امام رضا تو هم برای این عشق

ذره ای دعا کنی وبیادت باشد توی تمام زندگیم هیچوقت نشد از امام رضا و امام زمان که خیلی

ارادت خاصی به ایشون دارم و همیشه هرخواسته ای که از خدا داشتم بر آورده شد جز عشق به تو

که با تمام قدرتم دعا کردم ولی هنوز گره دارد امیدوارم به حق غروب جمعه هاش که هم قشنگ ودل گیره

این درد رو درمانش کند سالهاست که دارم فکر میکنم در مورد این عشق فکر کردم وبالاخره غرورم را به زمین

زدم واین عشق را ابراز کردم شاید گفتنش برای دختری شبیهه من آسان نبود که هیچ وقت هیچ مردی رو قبول

نداشت من همیشه رفتارم نسبت به مردها مغرورانه بود نمیدانم شاید بخاطر یکسری اعتقاداتی که بهشون

پایبند بودم به جز عشق تو که این عشق به اندازه ای عمیق شده که به اندازه پدرم دوستت دارم منی که

همیشه همه من رو قبول داشتند به همه کمک می کردم به درد دل همه گوش میدادم هیچوقت بدی هیچکس

رو نخواستم الان نمیتوانم به همه دردلم رو فریاد بزنم در تمام طول عمرم به بیراهه نرفتم هیچوقت مقصد کج رو

انتخاب نکردم همیشه شرافتمندانه زندگی کردم خدا خودش میداند من همیشه از گناه فاصله گرفتم خدا بارها

وبارها من رو امتحان کرد من همیشه پیشش رو سفید شدم وقتی تابستان 92 از مکه برگشتم گفتم خدایا بهم

قدرت بده تا بتوانم دوست داشتنم را به تو ابراز کنم نمیدانم تا الان که برایت می نویسم خدا یه نیرویی عجیب به

من داد تا با تمام قدرت باهات حرف بزنم بعضی وقتها با خودم می گفتم این خودت هستی تویی که برخوردت

با آقایون متین بود حالا چی شد این عشق به زانویت انداخت این سوالها همه بی پاسخ شده تک تک صحبتهایی

که میکنم همه شاید برایت راحت وسطحی باشد ولی برای من کوله باری از رنج وغم است این حرفها را با تمام

قلبم می نویسم که تو را فقط برای خودت دوست دارم نه چیزهای اطرافت نه تنها تو بلکه نسبت به تمام آدمها

اینطور هستم آدمها را به خاطر شخصیت ومعرفتشان وانسان بودنش دوست دارم چون عقیده دارم چیزهای این

دنیا زود گذر است مثل طناب یک سیرک می ماند ممکن است هر لحظه غرور ما باعث شود به پایین سقوط کنیم

خدا خودش شاهد است که اهل تظاهر به دوست داشتن آدمه ندارم ونخواهم داشت امسال شبهای قدر به بعد

دیگه دعایم این بود خدایا آبرویم را بهم برگردان شاید من بخاطر این دوست داشتن به گناه افتادم به خدا گفتم پدرو

مادرت ازدستم ناراحت نباشندخدا خودش میداند که من نیت بدی نداشتم و اهل این برنامه ها هم نبوده ام من همیشه

در زندگی ام به ا هدافم فکر میکردم وهیچوقت وقتم بیهوده نمی گذشت نمیدانم شاید خدا دوباره میخواست امتحانم کنه یا

چون دردی نداشتم در تمام زندگی ام میخواست معنای درد کشیدن رو یادم بدهد شاید چون پدر ومادر فوق العاده ای

داشتم و دغدغه ای نبودو همیشه همه چی آروم و خوب بود الان دیگه یکی از دغدغه هام این شده که خدایا آبرویم

پیش تو یی که دوستت دارم و دوستانت رفته  شاید برایت باز هم خنده دار باشد یا دور از باورهایت باشد ولی برای

من شده دریایی ازغم که یه غم دیگه اضافه شده شاید امام رضا خودش معجزه کنه که من آبرویم بهم بازگردد وهم

تو غرورت را بر زمین بزنی برای کسی که از سال 89 برایت دیوانه وار تب کرده تو هم برایش تب بکنی فقط به امید

هست که نفس میکشم نمیدانم شاید این همه سال سکوتم بهتر بودم تا الان که........................................