زین حسبگاه **آواز می دهد به همه خفتگان ما

در کارگاه روشن فکر جوان ما**بیدار می کند همه شور نهان ما

بر بام این سرای که کردش ستم نگون **استاده است همچو یکی گوی واژگون

می کاودش دو چشم**تا هره های مرگ نما را کند جدا

از چهره های خشم **تا فکرهای گمشدگان را

که کارشان همیشه ویران کردن است**وآثار این خرابی شان هر دم به گردن است

از فکرهای دیگر یکسوی تر کند**تا نیم مردگان را

کا فسرده شوقشان هم از او خبر شوند**اول به رنگهای دگر روی می کند

تردید می فزاید** در ساحت غبار پر از شکل جانور

تصویر آتشی بنماید با سوزشی دگر **می سوزد آنجه بینی

وز خشم چیزهای سیه میکند سفید **آنگاه می نماید از این سقف تیره سر

یعنی دمید از پس شام سیه سحر**نزدیک شد رسیدن مرغ شکسته پر

                                (نیما یوشیج)